De terugkeer
6 augustus 2015 - Saint-Jean-Pied-de-Port, Frankrijk
Gisteren vroEg uit den veren voor de grote oversteek en klim naar Spanje. Eerst nog even van CO2 in de banden geblazen, de bepakking erop en daarna nog even een kopje koffie. Ik werd nog uitgezwaaid door de eigenaresse van het hotel " Bon camino" hoorde in haar nog roepen. Het begon ondanks dat je eerst in een dal fiets met een langzame klim, maar wel in een bar mooie omgeving, slierten van mist en een ruisende beek en een lekker temperatuurregeling.Ondanks dat de verwachtte temperatuur vandaag de 30 graden met gemak zal bereiken.
Maar plotseling, de grensovergang was in zicht. (Dat weet ik nog), lag ik op de grond, fiets bovenop me en enkele mensen om me heen. Hoe lang ik daar gelegen heb, en hoe was ik kwijt. In ieder geval, alles werkte nog bij mij, behalve helm gescheurd, inclusief broek en schoen. En me er.glas van mijn bril lag naast me. De mensen hielpen me overeind (en blauwtje natuurlijk) . Enkele boden me aan me terug te brengen naar S t Jean en voor ik het wist was blauwtje in een bestelwagen gestropt en ik zat met nog twee man op de voorbak ri. St. Jean. Ik wilde worden afgezet bij het touristoffice, om daar naar een dokter te vragen, want ik wel in de gaten dat er niets klopte met mijn lichaam. Via hen kwam ik in aanraking de medische stand in Frankrijk. Bij de eerst arts, het inmiddels 10 uur, kon ik pas terecht om 4.15, ondanks dat ik enorme last begon te krijgen van een fikse hoofdpijn. Ondanks allerlei smeekbeden, het mocht niet baten. Hierna maar een sms naar Maja, diegelukkig direct mij terugbelde, waarna de emotie zich een weg baande door mijn lichaam. Ook de paniek begon naarboven te komen. Na het gesprek met Maja, weer gevraagd of het niet eerder kon, het bleef bij vier uur. Toen maar gevraagd of we nog meer artsen waren in St Jean, ja bij la gare waren er nog twee. Omdat het maar 5 minuten lopen was, op naar de volgende arts, helaas het was inmiddels 12.00 en dan sluiten we de praktijk tot 14.00. Dus weer wachten, maar toen kwam er een alleraardigste dokter, die me helemaal heeft onderzocht en me verzekerde dat het geen Tia of dergelijks was, maar en zware vermoeidheid?! Ik betwijfel dit wel, ook al omdat de laatste dagen voldoen rust, in mijn ogen heb gehad.Advies was 5 tot 6 dagen rust!!!. Ik dacht toen rust, ja lekker rust in Veghel (dat hadden we al besloten bij ons telefoontje). Ik vroeg of ik mocht vliegen, dat was geen probleem. Toen ik hem vertelde dat ik naar huis wilde vond hij het een veestanding besluit. Really it's to hot, zei hij nog. Met een recept van wat paracetamol toog ik naar een hotel. mijn hoofdpijn werd in de loop van de avond, dankzij de para minder. S'-Avonds was via Wilma de vliegreis terug geregeld.
Vanmorgen blauwtje, hij sputterde nog wat tegen, afgeleverd bij Gite Zuharpeta, samen met mijn fietstassen voor vervoer naar huis (heerlijk naar huis). En zo eindigt mijn reis naar Santiago, waar ik toch van elke dag van genoten hen (behalve gisteren), maar niet gemakkelijk. Maar ik ben lekker zaterdag thuis. Het voordeel van reizen is, het verruimt je blik en verscherpt ons hoe verrukkelijk het thuis is. (Heb ik niet van mezelf, maar vond het wel passen)
goede reis en tot in Veghel
Rust lekker uit.
Goei thuisreis!
Je kunt het slechter hebben toch?
Gr.Leny
Leo
groetjes Rian
Het is een goede en verstandige beslissing en je moet luisteren naar je lichaam.
Je hebt de sfeer nu geproeft enisscjien ga je hen nog een keer afmaken.
Theo van den Berg
Enerzijds een teleurstelling lijkt me, anderzijds een knap en wijs besluit om de reis nu te staken. Lekker uitrusten nu!
Groeten van Jos en BJ
Over enkele weken echt vakantie? Beterschap Cor/Diny.
Wat jammer dat het zo gelopen is, maar wel verstandig dat je naar huis bent gekomen.
De ervaring die je hebt gehad kunnen ze je niet afnemen. We horen graag het verhaal nog van je zelf. Voor ons blijf je de dappere pelgrim.
Heel veel groetjes Willy en Bea